Vanochtend ging de wekker om 06:15, we willen om 06:30 bij het ontbijt zitten dat nu weer eens wel inbegrepen is. Zo vroeg omdat we om 09:00 uur de Lower Antalope Canyon Tour hebben, maar ook omdat er is aangegeven dat het ontbijt tussen 07:00 en 09:00 uur erg druk kan zijn.
Om 07:00 uur zijn we weer terug op onze kamer en heeft Feline aardappeltjes en ananas gegeten en Carice een worstje, ei met ham, pancakes met room en een broodje met kaas! Het was een uitgebreid ontbijt. Die kleine hapsnurker eet soms het meeste van ons.
We hebben nog een uur om in te pakken en uit te checken, maar rijden al om 07:45 weg. Deze tour hebben we zelf vooraf geboekt, we moeten nog wel betalen. De Navajo mevrouw achter de kassa wil ons echter 80 dollar meer laten betalen dan het bedrag dat op onze reservering staat, omdat de tarieven zijn gewijzigd. Dit vinden we alleen wel een bizarre prijsstijging, uiteindelijk betalen we 40 dollar meer en daar gaan we maar mee akkoord. Waarschijnlijk gaat de hele Indiaanse familie uit eten vanavond, het is ze gegund.
De tour begint wat rommelig qua indeling maar uiteindelijk worden we ingedeeld bij gids Cameron, een spontane leuke gozer. Hij is zeer behendig met instellen van onze iPhone en Nikon camera. Binnen no-time zet hij de ISO, diafragma, sluitertijd en witbalans op de juiste standen. En dat doet hij voor iedereen in de groep, Wow!
We dalen af in de nauwe canyon en blijven achteraan lopen want dat schijnt de beste positie te zijn voor het nemen van foto’s. Dit komt tevens goed uit voor ons, want arme Sophietje is nogal claustrofobisch. De tour wordt voor haar de meest helse rollercoaster het komende uur. Samenvattend: de Antalope Canyon was prachtig om te aanschouwen. Door wind en zand geërodeerde wanden met lichtinval van bovenaf, toont een heel spectrum van kleuren en contrasten. Amazing (veel gehoorde kreet hier)! Enigszins hyperventilerend en peentjes zwetend behaalde Sophie ook de uitgang van de canyon, chapeau!
Op naar de supermarkt voor wat proviand en opnieuw op pad naar een nieuwe bestemming: Bryce Canyon. We moeten 149 Mile afleggen, zo’n 2,5 uur rijden. Tijdens het laatste deel van de reis maken we kennis met de onstuimigheid van het weer in dit gebied, regen en behoorlijke hagelstenen vallen op onze auto neer. We komen rond 15:00 uur (weer een uur later hier) in ons hotel aan, kunnen onze kamer alleen nog niet in. Check-in is pas om 16:00 uur en onze kamer is nog niet klaar. Als compromis komen we uit op 15:30 uur.
We gaan alvast onze koffers uitladen en bij de desbetreffende kamer zetten. Daarna gaat Mark op zoek naar de housekeeping, die natuurlijk niet meer bezig is bij de kamer die ons is toegewezen. Ze bevestigen inderdaad dat ze al klaar zijn. Onze bagage staat klaar bij de kamer en tegen half 4 krijgt Mark de sleutelkaart mee.
Er is onweer en regen voorspeld voor de namiddag, toch willen we nog richting Bryce National Park. De meiden mogen kiezen tussen chillen op de kamer en zwemmen of met ons mee, het zal jullie duidelijk zijn waarvoor ze hebben gekozen.
Bryce Canyon is beroemd om zijn unieke rotsformaties. Het is een verzameling van gigantische natuurlijke amfitheaters. Het valt mee met het weer, het blijft nagenoeg droog. Omdat het wel behoorlijk koud is en waait, gaan we vanmiddag alle uitzichtpunten af en plannen we voor morgenochtend vroeg een wandeling tussen/langs de rotsformaties, de weersvoorspelling voor morgen in Bryce is namelijk prima!
Met de auto zijn we bij Sunset Point, Bryce Point en Inspiration Point geweest om dit amfitheater te aanschouwen. Iets verderop in het park ligt de Natural Bridge, hier zijn we ook nog even heen gereden. Enorm indrukwekkend om dit allemaal in het echt te zien, we hebben beide veel zin in de wandeling van morgen!
Bij terugkomst in het hotel de meiden onze foto’s laten zien. Ze mochten op basis van de foto’s zelf beslissen of ze morgenochtend vroeg mee gaan of niet. Het antwoord lezen jullie morgen:-).
De avond brengen we in ons hotel door, er is hier niet veel lekkers qua restaurants. We hebben diverse lekkere dingen gehaald om op onze kamer op te eten. Daarna doen we nog gezellig een spelletje in de lounge van het hotel. We spelen ‘Koehandel’, een voor ons onbekend en nieuw spel.
Het is een hilarisch en heerlijk eenvoudig spel. Een soort kwartetten in combinatie met poker en veel bluf. Carice had vanavond de grootste pokerface en kwam als winnaar uit de melkbus.
